گالری ایرانشهر

گالری ایرانشهر در اردیبهشت ۱۳۹۵ در فضایی پویا به وسعت ۳۶۰ متر در مرکز شهر تهران کار خود را با تمرکز بر هنر تجسمی، بویژه نقاشی و مجسمه‌سازی آغاز کرد. پیش از تاسیس این فضای تازه، این مجموعه ازسال ۱۳۸۸ در قالب پروژه آرت‌لانژ در شمال شهر تهران فعالیت می‌کرد و شماری رویدادهای هنری از جمله رونمایی کتاب، پرفورمنس، و نمایش گروهی آثار هنرمندان را برگزار کرد. آوردن هنر به بطن زندگی روزمره و تجربه مخاطبان در شهر، همواره از اهداف این مجموعه بوده است.

کشف استعدادهای تازه در عرصه هنر تجسمی معاصر، نمایش آخرین مجموعه آثار هنرمندان پیوسته با گالری، برگزاری مرور بر آثار هنرمندان تثبیت‌شده، برپایی رونمایی کتاب هنرمندان، نمایش گروهی آثار هنرمندان جوان و نیز فراهم آوردن امکان رویدادهای اجرایی از برنامه‌ها و اهداف این گالری است.

گالری ایرانشهر محدود به فضای نمایشگاهی‌اش نیست و در قالب پروژه‌های محتلف در سطح ملی و بین‌المللی فعالیت می‌کند. یکی از این پروژه‌ها پوسته/سرفیس است که برای اولین بار در ایران، گروهی برگزیده از هنرمندان تجسمی را در مجموعه‌ای با امکانات متعدد در تعاملی فعال و پویا قرار داده است. این پروژه علاوه بر فراهم کردن فضای کار برای هنرمندان، امکان بازدید عمومی از کارگاه‌ها و هنرمندان در حین کار را در ساعاتی مشخص فراهم می‌کند.

گالری ایرانشهر با همکاری تیمی از پژوهشگران، منتقدان و کیوریتورهای فعال در عرصه هنر تجسمی ایران، با ارائه راهنمایی و مشاوره به هنرمندان و تهیه گزارش، نقد و مطالب مکتوب بر آن است تا کیفیت هنری و تئوریک نمایش‌ها را ارتقا بخشد. در این راستا این مجموعه از همکاری کیوریتورها، منتقدان، و کارشناسان هنر استقبال می‌کند.

کافه‌های قدیمی، میزهای چیده‌، جمع یاران جانی، چراغانی‌ها، درختان میوۀباغ‌ها، گربه‌ها، و افرادی که از درون قاب نقاشی به ما خیره شده‌اند واز دل رنگ‌های گرم و بیانگر قصه خود را حکایت می‌کنند: روزگار آفتابی دوستی‌های پایدار و محفل‌های گرم، صحبت‌ها و مصاحبت‌های صمیمی، جشن‌ها و دورهمی‌ها، و امیدها و آرمان‌هایی که یا رفت و یا ماند، اما دیگر به آن قامت پرشور درنیامد.

شیوه نقاشی داوود زندیان بسیاری از مشخصات نقاشی معاصر را داراست: بیانگری در طرح و رنگ؛ روایتگری؛ طرد قواعد مرسوم پیشین در باب سبک و انسجام ساختار، ترکیب‌بندی و رنگ؛ کنارهم‌نشینی ساحت‌ها و زوایای دید متفاوت؛ و عدم تمایل به آرمانی کردن تصویر. رسیدن به این شیوه محصول مراتب مختلفی بود که او در کار هنری‌اش آزمود. در این مجموعه پرتره‌های بزرگ افراد، در اندازه‌ای واقعی، پیش زمینۀ بوم‌های بزرگ را اشغال می‌کنند و با نگاهی خیره از اعماق زمان برگشته و به ما می نگرند؛ گویی برای عکاس ژست گرفته‌اند.

عکس‌هایی که در پس‌زمینۀ بیشتر آثار دیده می‌شوند از یک سو مفصل‌بندی نقاشی را حفظ می‌کنند و از سویی حضوری نمادین دارند. پیکرهای تابلو هم از عکس متولد می‌شوند؛ و حضور دوربین‌ها بر این اهمیت تاکید می‌گذارد. عمل جمع کردن عکس‌ها نقشی موازی با خود تابلوها ایفا می‌کند: گردآوری و کنار هم نهادن قطعات گذشته و ساختن و زنده کردن دوبارۀ تاریخی کوچک؛ تاریخی زیسته و ملموس؛ حکایت شده از زبان مردمی که از گذشته به حال می‌نگرند.

داوود زندیان نقاش ایرانی مقیم نروژ، عضو انجمن هنرمندان تصویری نروژ و بنیاد ملی نقاشان نروژ است.